Moje psy

Luna

Luna jest najprawdopodobniej mieszańcem amstaffa, który ,,przyplątał" się do nas na początku września 2006 roku, mając około 7 miesięcy. Dużo pracy kosztowało nas naprawienie błędów popełnionych przez poprzedniego właściciela oraz wychowanie tak trudnego psa. Do dziś borykamy się z nadpobudliwością i agresją, lecz problemy te są nieporównanie słabsze i mniej uciążliwe, niż kiedyś.
Luna jest twardym psem, nie przeszkadza jej nakładana podczas pracy presja, nie gasi się niepowodzeniami. Jeśli coś ćwiczymy, robi to z pełnym zaangażowaniem.

Wspólnie z Luną trenujemy dogfrisbee. Od czasu do czasu zdarza nam się pobiegać po torze agility, sport ten traktujemy raczej rekreacyjnie, choć widzę, że sprawia Luniakowi dużą radochę ;-) Ćwiczymy też troszkę posłuszeństwo, jednak ograniczamy się raczej do podstaw niezbędnych w dobrym dogadywaniu się z psem. Lubimy też uczyć się różnych sztuczek, ćwiczeń na świadomość ciała i innych dziwactw ;-)

Imię: STRAŻNIK NIEBA I Wszystko Jasne
Rasa: Border Collie
Urodzony: 27.03.2013
Matka: LAWENA Sfora z Krasnego Boru
Ojciec: Alias Dit Arsi Des Causses De L'Autan

Kendo jest wciąż bardzo młodym, jeszcze rozwijającym się pieskiem. Uwielbia mizianie i wylegiwanie się w pościeli do góry brzuchem, potrafi pięknie się wyciszać kiedy jestem w szkole lub robię lekcje, ale praca zawsze jest dla niego priorytetem. Kiedy w grę wchodzi zabawa z pańcią świat dla niego nie istnieje. Piłeczka/ szarpaczek/ smaczki zawsze są ważniejsze niż inne psy. :)
Jego największym problemem jest chyba tylko wciąganie wszystkiego co da się zjeść, lecz i nad tym pracujemy.

W przyszłości planujemy trenować głownie dogfrisbee, ale na pewno rekreacyjnie nie raz pobiegamy na torze agility. Poza tym uwielbiamy wspólne długie spacery, więc doktrekking również nie będzie nam obcy. Chętnie spróbujemy też sił w dock divingu, pasieniu i innych ciekawych dyscyplinach, przy których można się świetnie bawić! Bez zawrotnego tempa, ale w miarę regularnie uczymy się różnych sztuczek.

Luna nie była jednak moim jedynym psem... Kiedy miałam 3 lata, w naszym domu zjawiła się Ida, schroniskowy kundelek. Typowy kanapowy piesek i łakomczuch, zdecydowanie nie była typem psiego sportowca. Ponieważ byłam jeszcze dzieckiem, moi rodzice nauczyli ją podstawowych komend, ja ewentualnie prosiłam ją o ich wykonanie i nagradzałam smakiem ;-) Kiedy bardziej wdrożyłam się w szkolenie psów mieliśmy już Lunę, a Idusia była psią staruszką, jednak kiedy miała około 13-14 lat nauczyłam ją dawać łapę i zatrzymywać się na komendę :-) Zawsze prześladowały ją pewne lęki sprzed schroniskowego życia, a mianowicie uparcie obszczekiwała starszych mężczyzn z brodami, a słysząc huk czy wystrzał podczas spaceru potrafiła wyjąć głowę z obroży i uciec do domu. W okresie przed nowym rokiem, kiedy nie do końca rozwinięte umysłowo dzieciaki wychodzą w biały dzień i odpalają petardy, Ida bała się nawet wyjść z domu na spacer. Jednak mimo tego była bezproblemowym, nieagresywnym i spokojnym kundelkiem, który najczęściej człapał bez smyczy i przychodził na zawołanie. Może dlatego więź z nią nie była aż tak silna, jednak bardzo ją kochałam. Odeszła od nas w październiku 2010 roku, pozostawiając ogromny smutek...